من و روزها

زیارت/ عبادت یا اصلا هر کاری؛ مثلا همین نوشتن، حس و‌حال خودش رو می طلبه. بعضی وقتها حالت مساعد اون کار هست و فضا هم مناسب هست یا حتی نیست، اما حال تو غلبه می کنه من و روزها...

دلم میخواست  یکی باشه که براش بنویسم,:

دلتنگم و دیدار / صدای تو ، درمان من است.....

بعد با خودم فکر می کنم اگر کسی باشه که آدم این همه دوستش داشته باشه/ دوست داشته بشه؛ ممکنه بذاره که آدم این همه دلتنگش بشه؟.....

پس یا کسی رو برای دلتنگ شدن نداریم، یا داریم، اما نمیذاره دلتنگش بشیم: در نتیجه اساسا نیاز به نوشتن چنین جمله ای نیست!!!

بعدا نوشت: شد مثل اون جمله معروف کسی لایق اشکهای تو نیست، کسی که لیاقتش رو داره، اشکت رو در نمیاره!!

من و روزها...

- مورد, فعلی, عزیر  رو یادتون هست؟ ( پست دهم آذر پارسال. اما نمیدونم چرا لینکش رو نمیتونم بذارم اینجا) خب امسال به اولین احساس سرما، آوردم کنارم و هر شب با کلی من و روزها...